به گزارش مجله خبری نگار، این جرم آسمانی که شبیه جواهر زمرد در فضا است، برای اولین بار توسط یک ستاره شناس آماتور استرالیایی در اول آوریل هنگام بررسی دادههای رصدخانه خورشید و هلیوسفر، SOHO، همکاری ناسا و آژانس فضایی اروپا، مشاهده شد.
تصاویر جدیدی که توسط مایک اولسون، عکاس نجومی از آریزونا گرفته شده است، افزایش ناگهانی درخشندگی دنباله دار را نشان میدهد، زیرا درخشندگی آن بین سوم تا ششم آوریل چهار برابر شده است. کارشناسان این تغییر چشمگیر را به فوران یخ نسبت میدهند که ابری از گرد و غبار و یخ را آزاد کرد که نور خورشید را بیشتر منعکس میکرد.
این پدیده این احتمال هیجان انگیز را ایجاد میکند که ممکن است با چیزی روبهرو شویم که به عنوان "آتشفشان یخی" شناخته میشود، نوع نادری از دنباله دار که هنگام قرار گرفتن در معرض گرمای خورشید به طور مکرر فوران میکند.
آتشفشانهای یخی زمانی اتفاق میافتند که گرمای خورشید باعث تبخیر مواد یخ زده در داخل دنباله دار میشود و فشار عظیمی ایجاد میکند که باعث ترک خوردن پوسته بیرونی و منفجر شدن محتوای یخ آن در فضا میشود. یکی از معروفترین نمونههای این پدیده، دنباله دار ۱۲P/Pons-Brooks است که به دلیل شکل شاخی که در جریان انفجار سال گذشته به خود گرفت، "دنباله دار شیطان" لقب گرفته است.
دانشمندان هشدار میدهند که فوران دنباله دار سبز که قبلا SWAN۲۵F نامیده میشد، ممکن است لزوما به معنای یک آتشفشان یخی نباشد، بلکه ممکن است به سادگی تبخیر سریع تودههای یخ روی سطح آن در نتیجه قرار گرفتن در معرض مستقیم نور خورشید باشد.
این توضیح جایگزین توضیح میدهد که چرا افزایش روشنایی موقتی بوده و به شدت دیده شده در دنباله دارهای آتشفشانی یخی شناخته شده نرسیده است.
در مورد مشاهدات از زمین، این دنباله دار هنوز از طریق تلسکوپهای کوچک و دوربین دوچشمی رصد نجومی قابل مشاهده است، اما انتظارات مبنی بر اینکه در هفتههای آینده با چشم غیر مسلح قابل مشاهده باشد، پس از این انفجار کمتر مشخص است. پیش بینیهای قبلی بر اساس دادههایی بود که شامل یک دوره روشنایی موقت بود، که میتواند به این معنی باشد که برآوردها بیش از حد خوش بینانه بودند.
این رویداد نجومی خارق العاده نه تنها منظرهای خیره کننده را برای دوستداران آسمان ارائه میدهد، بلکه به دانشمندان فرصتی ارزشمند میدهد تا رفتار دنباله دارهای مرموز را مطالعه کنند و مکانیسمهای عملکرد آتشفشانهای یخی را در اجرام دوردست منظومه شمسی درک کنند.
در حالی که دنباله دار به سفر خود به سمت خورشید ادامه میدهد و در ۱ مه در فاصله ۳۱ میلیون مایلی (۵۰ میلیون کیلومتر) به نزدیکترین نقطه خود میرسد، همه منتظرند تا ببینند آیا شگفتیهای بیشتری را ارائه میدهد که ممکن است درک ما از این اجرام آسمانی اسرارآمیز را بازنویسی کند.
منبع: لایفساینس